Filmmaker (advertising, commercial, corporate)
آگهی‌های تلویزیونی چی‌پف تولید شد
دو آگهی تلویزیونی برای محصول چی‌پف در آژانس خلاق داروگ تولید شد.
کارگردان: ماکان مهرپویا
مدیر فیلمبرداری: مجید گرجیان
دستیار کارگردان: سمیرا شکوری
مدیر تولید: تورج کهن
طراح صحنه و لباس: سارا فلاح
طراح گریم: مژگان بیگدلو
تهیه کننده: آژانس خلاق داروگ بین‌الملل
تولید تابستان ۱۳۹۵
آگهی‌های شهر فرش تولید شد
مجموعه چهار اپیزودی آگهی‌های تلویزیونی شهر فرش با رویکرد اطلاع رسان و با تمرکز بر جوایز تابستانی (خرید کنید با جیب پر برگردید) در آژانس نگین هزاره سوم تولید شد.
کارگردان: ماکان مهرپویا
مدیر فیلمبرداری: مجید گرجیان
مدیر تولید: پیام صمیمی
مدیر هنری: داریو حدادی
طراح صحنه و لباس: سارا فلاح
دستیار کارگردان: سمیرا شکوری
طراح گریم: فیروزه پرچمی
صدابردار: میشا اسلامیه
مدیر دوبلاژ: اشکان صادقی
تولید آژانس نگین هزاره سوم، تابستان ۹۵
چگونه جلسه‌ی PPM برگزار کنیم؟
واژه‌ی PPM مخفف PreProduction Meeting به جلسه‌ای اشاره دارد که در آن آژانس، خانه‌ی تولید و مشتری با هم دیدار می‌کنند تا پیش از تولید آگهی تلویزیونی به نتایج یکسان برسند.
در این جلسات معمولا اعضای تیم برند مشتری، تیم خلاقیت و اکانت از سوی آژانس و کارگردان و مدیر تولید از سوی خانه‌ی تولید حضور دارند. PPM معمولا چند روز پیش از فیلمبرداری برگزار می‌شود تا زمان لازم برای تغییرات مورد نظر وجود داشته باشد. گاهی پیش می‌آید که به دلیل کمبود زمان یا نزدیکی ددلاین و یا کمبود وقت اعضای کلیدی این جلسات شب پیش از فیلمبرداری برگزار شوند اما در این مواقع تغییرات بزرگ معمولا امکان‌پذیر نیست. گاهی پیش از جلسه PPM جلسه‌ی دیگری با نام PrePPM با حضور مدیر خلاقیت و کارگردن برگزار می‌شود تا همه چیز برای PPM آماده باشد. جلسه‌ی PPM می‌تواند تا زمان تامین نظر کامل مشتری چند بار تمدید شود.
اما چه چیزهایی در جلسه PPM مطرح می‌شود؟ تقریبا هرچیزی که فکرش را می‌کنید. تنها مشتریان کمی پیدا می‌شوند که به تصمیم‌های آژانس و کارگردان اعتماد کنند. در جلسه PPM سناریو، استوری بورد، ایده‌های کارگردان، استوری‌بورد مخصوص کارگردان، گزینه‌های لوکیشن، رفرنس‌های لباس، مدل مو، گریم، طراحی صحنه (و آکساسوار)، استایل، ظاهر و قیافه، پالت رنگ و غیره بازبینی می‌شوند. همچنین رفرنس‌های جلوه‌های ویژه (در صورت لزوم)، بازیگران (چند نمونه)، عوامل، و زمان‌بندی مطرح خواهند شد. نه اینکه قرار باشد همیشه همه‌ی این‌ها را با مشتری مطرح کنیم. باید دید کدامشان در آگهی دخیل هستند.
خیلی فرق نمی‌کند که در جلسه‌ی PPM چگونه پرزنت کنیم. هرطوری که برای کارگردان راحت‌تر است: روی کاغذ، بورد، پرزنتیشن پاورپوینت و حتا گاهی طرح‌های اجرا شده در فتوشاپ. به هرحال آنچه که در این پرزنتیشن نهایی می‌شود را می‌توان بعدا با سایر عوامل نیز در میان گذاشت.
سناریو و استوری‌بوردی که به خانه تولید ارسال می‌شود معمولا به همان صورت برای مشتری نیز ارسال شده است. لذا باید دقت کرد که همان متریال‌ها عینا در PPM در دسترس همگان باشند.
استوری‌بورد کارگردان و برگه‌های حاوی‌های ایده‌های او، بیانگر نگاه او نسبت به آگهی است. علاوه بر آن استایل، ظاهر، احساس و ویژگی‌های دیگر آگهی را در خود به همراه دارد. معمولا با توجه به همین نکات است که در مورد فوکوس اصلی، چینش عوامل، استایل، ظاهر و چیزهای دیگر تصمیم‌گیری می‌شود.
برای لوکیشن معمولا گزینه‌های مختلفی در قالب عکس و گاهی ویدئو ارایه می‌شود. گاهی درک جغرافیای لوکیشن برای مشتری سخت است. اینجاست که ویدئو به کمک می‌آید. اگر قرار باشد که کار در دکور انجام شود، باید تصاویری از طرح دکور به مشتری ارایه شود.
رفرنس‌های نقش مهمی را در PPM ایفا می‌کنند. کارگردان برای توضیح هر بخشی می‌تواند رفرنس ارایه کند. این رفرنس‌ها معمولا به صورت تصویر ارایه می‌شوند.
به عنوان رفرنس می‌توان مدل‌های مینیاتوری یا اصلی آکساسوار را به مشتری ارایه کرد. معمولا دیدن آنها به صورت واقعی بهتر از ارایه عکس است. تصاویر سه بعدی دکور باید به نحوی ارایه شوند که مشتری متوجه شود که ابعاد واقعی آنها در صحنه چقدر است. اگر قرار است جزییاتی در کار باشند، اسکیس‌های آن جزییات هم باید ارایه شوند. رنگ نمونه‌ی کفپوش یا چارت رنگی دیوارها نیز باید به تایید مشتری برسند.
برای لباس به جز اسکیس طرح لباس‌ها، جنس پارچه و رنگ‌ها می‌توانند مورد بحث قرار بگیرند. اگر لباس آماده باشد، می‌توان آنها را به مشتری ارایه کرد. این امر زمانی مهم است که لباس نقش مهمی در آگهی داشته باشد. حتا گاهی لازم است تا تصاویر تست لباس نیز ارایه شوند. مدل مو و گریم نیز در صورتی که نقش محوری داشته باشند باید تایید شوند. در صورت لزوم باید روی خود کاراکترها اجرا شوند و به تایید برسند. این کار معمولا درباره‌ی محصولات پوست و مو صدق می‌کند.
ظاهر و احساس، پالت رنگی و استایل در برگه‌های کارگردان نوشته می‌شوند ولی گاهی لازم است تا کارگردان به صورت تصویری آنها را بیان کند. گاهی فقط بخشی از آن تصاویر مد نظر کارگردان هستند و او باید تمام منظور خود را به مشتری توضیح دهد.
رفرنس‌های جلوه‌های ویژه نیز در صورت لزوم باید ارایه شوند. معمولا تنها زمانی این رفرنس‌ها را ارایه می‌کنیم که جلوه‌های ویژه فیلم سنگین است و توضیح آن با کمک مدیر جلوه‌های ویژه انجام می‌شود. یکی از بخش‌های مهم رفرنس جلوه‌های ویژه نمایش پلان‌های محصول است که در آن شکل پرزنت محصول در قاب به مشتری ارایه می‌شود. با این کار، در زمان فیلمبرداری هم سریع‌تر می‌توان به قاب مورد نظر دست‌یافت.
بازیگران به صورت فیلم معرفی می‌شوند. این فیلم‌ها معمولا تست بازیگران هستند که قبلا ضبط شده است. زمانی که کارگردان احساس کند حتما همین بازیگر باید در فیلمش حضور داشته باشد، لازم است تا او را به درستی پرزنت کند. به جز فیلم می‌توان تصاویر بازیگران را نیز به تایید مشتری رساند. گاهی لازم است که او را با گریم مورد نظر به مشتری معرفی کنیم. گاهی فقط بازیگر اصلی را به تایید مشتری می‌رسانند، خصوصا اگر کاری پر بازیگر باشد.
در آخر، فهرست عوامل رونمایی می‌شود. خصوصا اگر شخصی قرار است تخصص خاص خود را در آگهی به کار بگیرد. مثلا یک طراح خاص یا مدیرفیلمبرداری سینمایی و غیره. در نهایت برنامه زمان‌بندی باید شفاف شود و برای پرزنتیشن نیز همه وقت خود را خالی نگه دارند.
هر جلسه PPM به صورت معمول ۲ تا ۳ ساعت طول می‌کشد و هرچقدر که کار روان‌تر پیش برود، این جلسات طولانی‌تر می‌شوند. اگر هم برعکس باشد و بحث بالا بگیرد، باید انتظار جلسات طولانی‌تر را هم داشت. در نهایت اگر لازم به تکرار جلسه باشد تا زمان حل همه‌ی مسایل جلسات باید تکرار شوند. گاهی لازم است که رفرنس‌ها کاملا تغییر یابند یا مثلا تیم جلوه‌های ویژه نمونه‌هایی کامل‌تر را پرزنت کنند. روی رفرنس‌های پرزنتیشن حتما باید نام مشتری، نام محصول، نام پروژه، نام آژانس و نام خانه‌ی تولید آورده شود.
علاوه بر این جلسه‌ی دیگری هم با همین نام PPM وجود دارد که به شکل داخلی برگزار می‌شود تا اعضای موثر در تولید پیش از فیلمبرداری بریف شوند. بعدا پیرامون آن نیز بیشتر خواهم نوشت.
سوال بیشتری دارید؟ با من تماس بگیرید.
مجموعه مستند تاریخ تبلیغات ایران سال ۹۵ کلید می‌خورد
ام بي اي نيوز: تاریخچه ی تبلیغات ایران با رویکرد پژوهش و تحقیق در آثار تبلیغاتی از زمان ورود تبلیغات به سینما و تلویزیون و همچنین انواع تبلیغات محیطی و… در قالب فیلم تلویزیونی مستندی با همین عنوان ساخته و مستندسازی می شود.
احمد تقوی مدیر عامل آژانس تیراژه، دانش آموخته ی رشته ی سینما و کارگردانی است، وی تاکنون حدود 700 فیلم یا آگهی تلویزیونی و مستند را کارگردانی کرده و اکنون به عنوان تهیه کننده ی مستند تاریخچه ی تبلیغات ایران می گوید: سالها بود که در فکر تولید چنین اثری بودم و همیشه به آن فکر می کردم تا اینکه حدود 12 سال قبل طی همکاری که با آقای کاتوزیان داشتم در مورد آن صحبت کردیم و تصمیم گرفتم فیلمنامه ی آن را بنویسم.
این تاریخچه به دهه 40 می رسد که از آن زمان تبلیغات به شکل محیطی و آگهی های تلویزیونی وجود داشته و براساس دسترسی به آرشیوهای قدیمی که در صدا و سیما وجود دارند و همچنین بخش آگهی های مکتوب آن دوران و کارهای پژوهشی و تحقیقاتی درکنار مصاحبه با بزرگان و پیشکسوتان حوزه ی تبلیغات کار تولید آن را آغاز کردیم.
در واقع اطلاعات و پژوهش دستمایه ی اصلی ساخت این فیلم است و آرشیو آن طبقه بندی و کد گذاری شده و در تابستان سال آتی فیلم برداری آن کلید می خورد، در واقع این اثر کاری کاملاً غیر انتفاعی است و به بررسی نقش تبلیغات در زندگی مردم درقبل و بعد از انقلاب می پردازد و همچنین تاریخچه ی کلیات آگهی های سینمایی، تلویزیونی و محیطی در دوران مورد نظر مورد بررسی قرار می گیرد.
او همچنین درمورد مستند تبلیغات که ارائه ی روایت گونه ای از زندگی حرفه ای استاد محسن میرزاییاست، می گوید: این فیلم بر اساس کتابی با عنوان 230 سال تبلیغات ایران است که شاهین ترکمن وانتشارات سیته آن را منتشر کرده است که به بررسی فراز و نشیب ها و محتوای تبلیغات مکتوب در دوران می پردازد.
ماکان مهرپویا، کارگردان این اثر در مورد ساخت این فیلم می گوید: این فیلم تاریخ نگاری شفاهی زندگی حرفه ای استاد میرزایی است که در عرصه ی تبلیغات چاپی و فعالیت و خاطرات او ظهور و بروز پیدا می کند، در واقع سناریوی فیلم بر مبنای مصاحبه با خود استادمیرزایی و اطرافیانش در مورد زندگی شغلی وی بوده که به نظر من شبیه این کار را می توان برای سایر پیشکسوتان نظیر کامران کاتوزیان و منوچهر مستوفی نیز انجام داد، چرا که تجربیات کاری آنها بخشی از فراز و نشیب های روند تبلیغات در ایران بوده است.
او در مورد ضرورت ساخت چنین آثاری درحوزه ی تبلیغات می گوید: به نظر من این خیلی خوب است که میراث تصویری در قالب یک یا چند فیلم تولید و نگهداری شود، در شرایطی که تولید محتوای تبلیغاتی در کشور ما نسبت به سایر کشورها عقب تر است در حالی که در گذشته ما برای کشورهای دیگر تولید محتوای تبلیغاتی داشتیم و حتی امروز با مفاهیم رایج دنیا در حوزه ی استانداردهای تبلیغات آشنایی نداریم و منابعی که در دسترس هستند بسیار محدود و ضعیف هستند، لذا برای اینکه به ارزش آثاری نظیر مستند تاریخی تبلیغات بیشتر پی برده و تلنگری باشد تا دریابیم در گذشته در کجا قرار داشتیم و اکنون در حال تکرار چه موضوعاتی هستیم لازم است چنین تولیدات و مستندسازی هایی در این حوزه صورت پذیرد.
در کل این فیلم کمک می کند تا حدودی حال و روز تبلیغات کشور بهتر شود و نقش آن در توسعه ی بخش های مختلف صنعتی و تجاری و در کل اقتصاد کشور افزایش یابد و مخاطب با مفهوم درست تبلیغات آشنا شود و با آن آشتی کند.
او ضمن انتقاد از مرد سالاری حاکم بر آژانس های تبلیغاتی به نقش زنان در شکل گیری و ساخت کمپین های موفق اشاره کرده و می گوید: به نظر من یک مستند باید با نگاه به این بخش از تاریخ تبلیغات ایران و نقش زنان در تولید محتوا، استراتژی، گرافیگ و آثار ارزشمندی که این قشر پدید آورنده ی آن بودند و نام آنها در هاله ای از مرد سالاری حاکم محو بوده، ساخته شود.
به عنوان نمونه اثر بسیار ارزشمند ساخته ی فرحناز شریفی با نام “تهران در اعلان” که بیان تاریخ تهران از اواخر دوره ی قاجار تا سال 57 را در قالب آگهی هایی که به کار برده می شده وجود دارد. این اثر با هوشمندی و ظرافت خاصی ساخته شده و به خاطر جذابیت هایی که از لحاظ بصری و حتی صوتی دارد، قابلیت تبدیل شدن به یک مستند قوی را دارد، لازم به ذکر است بخش هایی از این اثر در رسانه ملی نیز نمایش داده شده است.
گزارش از: مریم غضنفری، MBAnews
برای دیدن فیلم ۲۳۰ سال به این لینک MBAnews مراجعه کنید.
ویدئوی شرکتی – بخش سوم: تولید
در دو مطلب قبل اینجا و اینجا پیرامون چیستی و چرایی ویدئوهای شرکتی و نیز روش گرفتن بریف در این زمینه نوشتم.
حال در آخرین مطلب از این مبحث نکاتی پیرامون تولید این گونه ویدئوها را با شما در میان خواهم گذاشت.
اما پیش از شروع یک بار دیگر ببینیم که منظور از ویدئوی شرکتی یا corporate video چیست؟
ویدئوهای شرکتی یا سازمانی فیلم‌هایی هستند که برای شرکت‌ها٬ بنگاه‌ها و سازمان‌ها ساخته می‌شوند تا از طریق آن خدمات٬ محصولات٬ مسایل مرتبط به آموزش کارکنان و… به صورت B2B به مخاطب محدود معرفی شوند. این فیلم‌ها عموما یا به صورت لوح فشرده و stream video در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرند و یا از طریق نمایش روی پرده یا مانیتور در جلسات ارایه می‌شوند.
این ویدئوها در ایران به فراخور کاربردشان مستند صنعتی، فیلم آموزشی، رپرتاژ و… نامیده می‌شوند.
و اما نکات مهم پیرامون تولید این گونه ویدئوها:
۱. پیش از تولید فیلمنامه بنویسید. این بدان معنا نیست که فیلمنامه‌ای کامل مانند آنچه که در فیلم‌های داستانی اتفاق می‌افتد داشته باشید. این فیلمنامه براساس بریف، مخاطب و پیام نوشته می‌شود و روند فیلم را شرح می‌دهد. در حقیقت خط روایی فیلم‌هایی از این دست در سه مرحله آماده می‌شوند:
اول پیش از تولید. بر اساس بریف و مستندات پروژه تقریبا مشخص است که چه چیزهایی باید ضبط شوند. آنها را فهرست کنید تا بدانید در هنگام فیلمبرداری از چه چیزهایی حتما باید فیلم بگیرید. شاید حتا رویدادی که قرار است از آن فیلمبرداری کنید به صورت واقعی و به هردلیلی در هنگام ضبط پیش نیاید. اما با مراجعه به فیلمنامه اولیه آن را به خاطر خواهید آورد و در صورت لزوم بازسازی خواهید کرد.
دوم در هنگام تولید: بعضی از مسایل در هنگام فیلمبرداری برای کارگردان مشخص می‌شوند. همچنین گاهی اتفاقاتی در زمان فیلمبرداری روی می‌دهد که می‌تواند به خط روایی فیلم کمک کند.
سوم در هنگام پس تولید: در زمان تدوین خط روایی نهایی شکل می‌گیرد. اما فراموش نکنید که این مرحله سوم است. بعضی از همکاران من همه چیز را به میز تدوین می‌سپارند. یادمان باشد که ویدئوهای شرکتی از بریف شروع می‌شوند و باید بر همان اساس پیش بروند.
نکته تخصصی اینکه هرجا که می‌توانید و وجودش اشکالی به پیام وارد نمی‌کند احساسات را وارد فیلم کنید یا دست به کاری غیرمنتظره بزنید. کاری کنید تا مخاطب با فیلم همراه شود.
۲. پیش نویس گفتار متن (نریشن) را قبل از فیلمبرداری آماده کنید. این متن به شما کمک می‌کند تا بدانید تقریبا برای هر بخش به چه مقدار راش نیاز دارید. متن نریشن با اتفاقاتی که در زمان فیلمبرداری و بعد تدوین روی می‌دهد می‌تواند دستخوش تغییر شود.
قرار نیست نریشن اتفاقات تصویر را برای مخاطب بازگو کند. بگذارید کارکرد خودش را داشته باشد. از توضیح واضحات دوری کنید.
۳. تنها به بریف تکیه نکنید! تجربه نشان داده که در برخی از مسایل مانند متن نریشن سفارش دهنده بهترین مشاور است. تا جایی که لازم است مشتری را در روند نوشتن متن دخیل کنید و البته با مدیریت درست از دخالت او در کار تخصصی‌تان جلوگیری کنید. بودن کارشناسی در کنار شما در هنگام فیلمبرداری و حتا در بعضی موارد در زمان تدوین می‌تواند کار را به نظر مشتری نزدیک‌تر کند.
۴. فراموش نکنید که پیش از آرتیستیک بودن کار، رساندن درست پیام به مخاطبان مشخص شده مهم است. به فراخور موضوع و مخاطب و از همه مهم‌تر بریف تکنیک خود را انتخاب کنید. هرچقدر که می‌توانید خلاقیت به‌خرج دهید. اما پیام را فدای خلاقیت‌تان نکنید. قرار است مشتری و کارش در مرکز توجه باشد، نه شما.
۵. در بعضی از ویدئوهای شرکتی از جمله مستندهای صنعتی، گروه در معرض آسیب فیزیکی قرار دارند. نه خودتان به خطر بزنید و نه اجازه دهید اعضای تیم‌تان قهرمان‌بازی دربیاورند. در صورت لزوم از کلاه ایمنی، ماسک و عینک محافظ استفاده کنید. پیشنهاد می‌کنم در بودجه هزینه بیمه تیم را مدنظر قرار دهید.
آرامش خودتان را حفظ کنید. به ویژه در مستندهای صنعتی که احتمال نوسان برق، صدمه دیدن تجهیزات، خرابی هوا و… وجود دارد.
۶. در مستندهای شرکتی تا جایی که می‌توانید از خود پرسنل شرکت کمک بگیرید. آن‌هایی را همراه کنید که علاقمند هستند. سعی نکنید از آنها بازی بگیرید. بگذارید کارشان را بکنند. خسته‌شان نکنید. لج‌بازی کارکنان آفت زمان و انرژی است.
۷. در صورتی که احساس کردید به طراح صحنه و لباس احتیاج دارید، دریغ نکنید! بسیاری از کارخانجات و حتا شرکت‌ها وضعیت بصری خوبی ندارند و بر کیفیت تصویری کار شما تاثیر می‌گذارند. جعبه‌های دستمال کاغذی، قندان‌ها، کت‌های آویزان روی پشتی صندلی، نشان از شلختگی محیط دارند. نگذارید تاکید بر واقعی بودن شما را گول بزند. یک طراح صحنه خوب می‌تواند فضا را برای شما به نحوی چیدمان کند که آراستگی و واقعی بودن را یک‌جا داشته باشید.
در کارهایی که قرار است مدیران و کارشناسان و… پیش روی دوربین قرار گیرند به لباس‌شان دقت کنید. هر مدیری لزوما خوش‌لباس نیست! در کاری شاهد بودم که کارشناس مورد نظر ترکیبی از کت و شلوار سفید و پیراهن زرد به تن داشت و بیش از آنکه کارشناسی متخصص جلوه کند، نیمرویی سخنگو بود!
۸. تجهیزاتتان را با دقت انتخاب کنید. پیش از فیلمبرداری از لوکیشن(ها) به همراه فیلمبردار و مدیرتولید بازدید کنید و ابزار مورد نظرتان را بسنجید. ویدئوهای شرکتی معمولا برآورد مالی پایینی دارند و اضافه شدن هر روز فیلمبرداری، به سادگی می‌تواند ضرر قابل توجهی به شما وارد کند. صدا را دست کم نگیرید. در این مطلب پیشنهاداتی درباره صدا شده که به نظرم بسیار کارآمد است. هر آنچه را که می‌توانید سر صحنه بگیرید. پست پروداکشن ارتباطی به کم حوصلگی ندارد. قرار نیست چیزهایی را که می‌توانید با کمی زحمت سر صحنه بگیرید با هزینه بالاتر و زمان بیشتر و شاید کیفیت پایین‌تر در پس تولید درست کنید.
۹. اگر کار به موسیقی نیاز دارد و بودجه‌ای برای تولید آن ندارید، لااقل از موسیقی درست استفاده کنید. موسیقی‌های تکراری و آشنا به راحتی می‌توانند توجه مخاطب را به کار شما کاهش دهند. این نکات را جدی بگیرید:
– نقش موسیقی را تعیین کنید: اگر قرار است بحثی تکنیکال را مطرح کنید موسیقی نباید توجه مخاطب را از موضوع منحرف کند. موسیقی پس زمینه چنین سکانس‌هایی نباید دارای فراز و فرودهای پی در پی باشد.
– حدود موسیقی را بسنجید: آیا موسیقی انتخابی شما به انتقال پیام کمک می‌کند یا صرفا یک پرکننده‌ی صوتی است؟
– سبک موسیقی را درست انتخاب کنید: آیا موسیقی راک در یک مستند پزشکی مناسبتی دارد؟ آیا موزیک تکنو در فیلم آموزش کارمندان یک سازمان خدماتی کارکرد درستی خواهد داشت؟ آیا دستگاه شور با معرفی یک شرکت برنامه‌نویسی هم‌خوانی دارد؟ آیا موسیقی بی‌کلام یک ترانه مشهور ذهن مخاطب را از موضوع اصلی و احیانا تخصصی دور نخواهد کرد؟
– از شروع موسیقی در ابتدای فیلم و از پایان قطعه در پایان فیلم استفاده کنید. ملودی‌ها را در اوج فید یا کات نکنید. بگذارید شروع و پایان بندی موسیقی‌ها نقش فیداین و فیداوت صوتی را برایتان بازی کنند. جامپ‌های صوتی در تمام طول فیلم آزاردهنده هستند. مگر به فراخور رساندن یک پیام خاص.
– سایت www.bedtracks.com کارکردی فوق‌العاده دارد. این سایت موسیقی مورد نظر شما را پس از آپلود آنالیز می‌کند و ترک‌های مشابهی را به شما پیشنهاد می‌دهد. بدین ترتیب می‌توانید قطعات موسیقی مشابه به آنچه در ذهن دارید داشته باشید که کمتر شنیده شده‌اند.
– البته بسیاری از فیلمسازان گوش و حافظه خوبی برای موسیقی دارند. اما گاهی یک دوست موزیک‌باز می‌تواند مرجع بسیار خوبی برای انتخاب موسیقی باشد. امیدوارم مثل من چندتایی دوست موزیک‌باز خوش حافظه داشته باشید!
– ترک‌های مناسبی را که در طول روز می‌شنوید از قبل دسته‌بندی کنید. این‌کار کمک می‌کند که کمتر به حافظه و جست‌وجو مراجعه کنید و مستقیما سر وقت آرشیو دسته‌بندی شده‌تان بروید.
۱۰. ویدئوهای شرکتی به فراخور رسانه نمایش‌دهنده‌شان می‌توانند دارای تیتراژ بلند یا کوتاه باشند. برای کارهای تحت وب معمولا از کوتاه‌ترین تیتراژ استفاده می‌کنند. به هرحال تیتراژ پایانی‌ای که هر فیلم دارد پیش از هر چیز نشان از تیمی حرفه‌ای دارد که آن را خلق کرده‌اند.
توجه کنید که اگر فیلم قرار است تحت وب نمایش داده شود، شاید بخشی از یک کمپین دیجیتال مارکتینگ باشد. براساس توضیحات و استراتژی کمپین حرکت کنید. حتا قابلیت دانلود ویدئو از سایت مربوطه می‌تواند در استراتژی شما برای قرار دادن اطلاعات نوشتاری موثر باشد.
۱۱. تجربه‌ی شخصی می‌گوید هر چه کوتاه‌تر، بهتر! اصل موضوع را بگویید و حاشیه نروید. حاشیه هم حاشیه درست می‌کند و هم تمرکز را از تضعیف می‌کند.
۱۲. از همان اول کاری را بنویسد که با توانایی و بودجه شما و تیم‌تان جور درمی‌آید. قول کارهایی را که به هردلیلی نمی‌توانید از همان اول به مشتری ندهید. این قول‌ها به طرز حیرت‌انگیزی در خاطر مشتری می‌مانند. با جزییات بصریِ آنچه که هنوز ساخته نشده در ذهن مشتری توقع ایجاد نکنید.
و اما یک نکته‌ی آخر و بسیار کلیدی: کارتان را باور کنید. لااقل تا تحویل پروژه باور کنید که شرکتی که برایش ویدئو می‌سازید بهترین شرکت دنیاست. با کارش همدلی کنید. آدم‌ها و کارهایشان را دست نیاندازید. باور نداشتن شما به مشتری و کاری که انجام می‌دهد، در نهایت در فیلم تاثیرش را می‌گذارد. غرولندها و انتقادات را بگذارید برای بعد.
اگر در این رابطه سوالی دارید٬ می‌خواید مشورت بگیرید یا قصد تولید فیلمی در این زمینه دارید می‌توانید از این طریق با من تماس بگیرید.
قسمت‌های قبلی این مجموعه: